Dlaczego dzieci stają się dla rodziców ciężarem?

Co jakiś czas słyszy się, że wychowywanie dzieci przerasta rodziców, a pociechy z radosnej nowiny stają się ciężarem. Taki stan rzeczy może zacząć obowiązywać bez względu na wiek dziecka czy jego zaangażowanie w wychowanie, ale czasami sukcesywnie utrudnia nawiązanie się pozytywnych więzi. Oziębienie się stosunków i wątpienie w swoją rolę jako rodzica rodzą konflikty i pretensje, a te mocno odbijają się na psychice każdego członka rodziny.

Ograniczona swoboda i możliwości rozwoju

Dzieci ciągną za sobą wiele obowiązków, którym rodzic musi sprostać, jeśli chce pozytywnie wpłynąć na rozwój swojego potomstwa. Przez nie często dorośli rezygnują z pracy, ze studiów albo nawet z życia towarzyskiego. Wiele osób taka sytuacja może przerastać. Siedzenie w domu całymi dniami nie wpływa w pozytywny sposób na psychikę, a konieczność spędzania czasu z małym, często krzyczącym i płaczącym dzieckiem nie dodaje atrakcyjności takie sytuacji. Wtedy mały człowiek może wydawać się przeszkodą do wolności, a po czasie rodzic może zacząć przerzucać na niego swoje frustracje związane z ograniczeniami.

Spychanie obowiązku wychowania na jedną osobę

W wielu rodzinach jedna z osób przerzuca pełną odpowiedzialność za wychowanie na drugą. Przeważnie ofiarą takiego porzucenia staje się osoba, która zdecydowała się na wykorzystanie pełnego urlopu wychowawczego, a najczęściej są to matki, ale ojcowie też są czasem zostawiani samym sobie. Takie zachowanie nie powinno mieć miejsca, bo przerzuca zbyt dużo obowiązków na osobę, która powinna się nimi podzielić i sprawia, że dziecko staje się ogromnym ciężarem. Jeśli druga osoba nie chce się angażować, po czasie pierwsza również może się z tego wycofać albo cała sytuacja ją przerośnie.

Brak współpracy ze strony dziecka

Czasami to dziecko jest głównym problemem. Nie chce współpracować i nie wie do końca, jak ciężko jest z nim wytrzymać. Może mieć o coś żal do rodzica albo zwyczajnie go nie lubić. Wtedy zapanowanie nad taką latoroślą staje się trudne i nieprzyjemne. Zmusza do ciągłego poświęcania się i szukania nowych rozwiązań, które cały czas nie są wystarczające. Przez to rodzic czuje, że nie jest w stanie wywiązać się ze swojego zadania. Dziecko staje się ciężarem po części z własnej winy, jeszcze mocniej psując sobie relację z rodzicem. A jeśli rodzic nie postara się jakoś załagodzić całej sytuacji, to będzie tylko gorzej.